μισκίνος

μισκῑνος και μεσχῑνος, -η, -ον (Μ)

1. δυστυχισμένος, αξιολύπητος

2. ταπεινός, ξεπεσμένος, άθλιος

3. αδύναμος, ανίσχυρος, ευτελής

4. φρ. «γίνομαι μισκῑνος» — ταπεινώνομαι, μειώνομαι, εξευτελίζομαι

5. ως ουσ. άνθρωπος ταλαίπωρος, δυστυχής, ξεπεσμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. meschino < παλ. ιταλ. mischino].